Ziek - Zwak - Uyuni (?)

Beste lezers,

Zoals beloofd hierbij weer een nieuw reisverslag. Deze keer extra lang voor de liefhebbers. Ik heb veel meegemaakt de afgelopen dagen.

Maandag 27 mei zou ik in de bus naar Uyuni stappen, waar de grootste zoutvlakte van de wereld gelegen is: Salar de Uyuni.
Echter, twee dagen van de voren voelde ik me opeens niet zo goed. Ik had geen honger. Ik dwong mezelf om toch deel te nemen aan de lunch. Dit pakte verkeerd uit en zo belande ik weer in bed. De dag erop bleef de situatie zich voordoen. In de nacht voor mijn vertrek naar Uyuni ging het weer mis. Nu vond ik het mooi geweest en ben met Carla naar het ziekenhuis ben gegaan. In het ziekenhuis kreeg ik de diagnose voedselvergiftiging. Ik moest medicijnen en... een injectie: iets wat ik totaal onprettig vind in het buitenland. Na goed navragen en zelfcontrole heb ik het dan toch maar ondergaan. En het sloeg aan. De volgende dag voelde ik me fit genoeg om naar Uyuni te gaan.

Om 12:30 pakte ik de bus richting Potosi, waar ik overstap had van 2 uur. De reis naar Uyuni heeft in totaal zo'n elf uur geduurd, erg lang voor als je continu op je spullen moet letten.

Maar goed, dan nu verder met de tour. Ik had ervoor gekozen de drie daagse tour van Uyuni te doen. Tijdens deze 3 dagen krijg je schitterende flora en fauna te zien en ga je back to basics.

Ik moet bekennen dat ik me verkeerd heb ingelezen over Uyuni. Ik dacht alleen aan de zoutvlaktes, maar er zijn nog tal van andere prachtige bezienswaardigeden!

Aan het begin van de eerste dag werd ik opgehaald door Thiago Tours, de tour operator waarbij ik had geboekt. We zouden 3 dagen per jeep Uyuni verkennen. Onze groep bestond uit zeven personen: 3 Argentijnen, 2 Amerikanen, 1 Canadese en een Hollander. De groep was echt super gezellig, wat erg fijn was, aangezien een leuke groep mede verantwoordelijk is voor het slagen van een tour.

We vertrokken uit Uyuni richting het treinkerkhof, volgens mij spreekt dit voor zich. Het was een erg mooie plek. Vervolgens reden er over de uitgestrekte vlaktes naar een traditioneel dorpje waar men zout bewerkt, dit was erg mooi om te zien.
Hierna gingen naar de plek die ik als het hoogtepunt van de trip zie: Salar de Uyuni. De uitgestrekte zoutvlaktes waren super indrukwekkend om te zien. Ook hebben we er fantaschtische foto' s gemaakt (zie facebook). Na geluncht te hebben vertrokken we naar Isla del Pescado. Op dit eiland vind je reusachtige cactussen, de grootste wel 10 meter hoog. Aan het eind van de dag sliepen we in een hostel compleet gemaakt van zout, net buiten de Salar, in een verlaten gebied waar niemand woont. De avonden in Uyuni waren erg koud. 's Nachts was het er -20 graden, voor mij genoeg om 3 paar sokken aan te doen en met wat extra laagjes aan te slapen onder een laag dekens. Dit was dan nog erg koud. Met name de voeten. Vans zijn niet gemaakt voor de kou.

De volgende dag stonden we vroeg op om de lagunes van Uyuni te ontdekken: een aantal prachtig gekleurde meren waar veel flamingo's leven. De flamingo's waren prachtig en in grote getale aanwezig. Het enige nadeel van de lagunes is dat het er enorm stonk naar zwavel, maar de uitzichten maakten dit helemaal goed. We reden verder door maanlandschappen en canyons en bergweggetjes. Onderweg zagen we veel lama's en vicuña's (een zeldzame lama soort). Onderweg stopten we af en toe in verlaten dorpjes of om foto's te maken van geweldige uitzichten. De motor van de auto heeft het ook een paar keer begeven. Niet echt een prettig idee als je in een verlaten wereld rondrijdt.

Dag drie: we stonden belachelijk vroeg op om de zonsopgang te zien: 4:30 's nachts. Maar ook dit was zeker de moeite waard, de zonsopgang was prachtig! Hierna gingen we naar de hotsprings, natuurlijke warmwaterpoelen. De buitentemperatuur was -15 graden dus het bad gaf ons een warm welkom. Na ons in alle haast weer aangekleed te hebben, hebben we de geisers bezocht, wat ook erg bijzonder was. Foto's daarvan volgen later.

Hierna vertokken we weer terug naar de stad Uyuni en konden we terugkijken op 3 geweldige dagen!
Dit echter maar even, want de bus naar Sucre wachtte niet. Mijn ticket was overboekt dus moest ik last minute een ander ticket regelen. Typisch Boliviaans.

Maar goed, inmiddels zit ik weer lekker in Sucre en ga ik vanavond weer een gezellig uitstapje doen met de familie.

Binnenkort weer een nieuw verslag!

Hasta Pronto!

Job