Sucre - Wat er anders is.

Hola, vandaag weer een nieuw reisverslag met daarin de dingen doe me erg opvallen hier in Bolivia.

Echter allereerst wil ik graag even mededelen dat in tegenstelling tot Nederland de zon hier wel schijnt en het hier dus lekker weer is. 's Avonds koelt het af en moet je wel een vest aan. Verder was ik de afgelopen dagen in gevecht met mijn gezondheid. Ik was heel erg verkouden en een beetje grieperig. Ik ben daarom niet naar het weeshuis geweest, om zo te voorkomen dat ik de kinderen daar zou aansteken. Intussen ben ik weer helemaal beter en ben ik gisteren weer naar het weeshuis geweest, wat weer erg gezellig en leuk was.

Vandaag wil ik het graag hebben over het verkeer en in het speciaal taxi's hier in Sucre. Verkeersregels kennen ze hier niet in Sucre. Er is geen snelheidslimiet en voorrang geef je elkaar door vlak voor het kruispunt een paar keer te toeteren.
De taxi's hier zijn erg goedkoop, zo n 0,50 eurocent per ritje, ongeacht je bestemming. Eerst vroeg ik me af waarom dit zo goedkoop is, maar na een aantal taxi's te hebben genomen snapte ik waarom. 99% van de taxi's in Sucre zou niet door de Nederlandse APK komen. 90% zou total loss worden verklaard: De taxi's zijn in een erg slechte staat. Ik kijk niet meer op van een loshangend handvat of een afgereden buitenspiegel. Ook de stoelen in de auto zijn vaak slecht. Geloof het of niet, maar een taxichauffeur had zijn zachte stoel vervangen voor een soort afgezaagde bureaustoel. Zo ver gaat het hier dus. Ook een barst dwars door de hele voorruit is geen probleem. Verder doet het aantal personen er ook niet toe. Zit het voorin en achterin echt helemaal vol? Dan kunnen er altijd nog vier in de achterbak zitten/liggen. Dit alles voor die 0,50 eurocent. Maar het toppunt zijn de omgebouwde auto's. Daarmee bedoel ik dat de auto's van oorsprong Engels zijn, dus met het stuur aan de rechterkant, maar waarbij het stuur en de pedalen aan de linkerkant zijn gezet. Het dashboard zit nog gewoon rechts. De metertjes op het dashboard zijn trouwens standaard kapot.

Het valt me ook op dat ik hier erg lang ben en een grote schoenmaat heb. In de winkels gaan de schoenmaten tot 40 en heb je grotere voeten dan moet je toch echt speciaal schoenen laten maken in jouw maat. Ook heb ik nog geen Boliviaan betrapt op het langer zijn dan dan mij.

Ik doe hier in Sucre ook het nodige aan sport. 1x per week speel ik op mijn taalschool het spel Wallebal, een sport die de Inca's al speelden. Het is een sport volleybal, maar een extra regel is dat je de muren mag gebruiken om de bal over het net te krijgen of om de bal van richting te veranderen. Dit is erg leuk en we spelen met een leuke groep, met vrijwilligers en Bolivianen.

Ook heb ik geboekt voor Uyuni, de beroemde zoutvlaktes van Bolivia. Aankomende maandag ga ik vier dagen naar de zoutvlaktes, wat betekent: vier dagen geen elektriciteit. Dat wordt lastig, maar het is de moeite waard, want Uyuni schijnt geweldig mooi te zijn. (Foto's volgen later zodat jullie daar zelf over kunnen oordelen).

Nu ga ik maar weer naar "huis" om daar even uit te rusten. Vanavond weer een drukke avond samen met Paolo!

Job