Terugblik Bolivia
Blijf op de hoogte en volg Job
12 Juli 2013 | Nederland, Elst
Hallo allemaal,
Bij deze mijn laatste verslag dat ik voorlopig via dit profiel zal posten. Ik werp een terugblik op mijn reis door Bolivia de afgelopen twee maanden, en zal alles nog een keer kort samenvatten.
In de afgelopen twee maanden heb ik erg veel geleerd. Aan het begin was het best een stap om helemaal alleen het vliegtuig in te stappen en de reis verder zelf te regelen. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan: Je moet namelijk overal zelf aan denken. In mijn geval was dit aan het begin lastig, maar doordat ik mijn agenda goed ben gaan bijhouden is dit allemaal toch
goedgekomen.
Aan het begin van mijn reis bracht ik eerst een bezoek aan het tropische Miami. Het was de eerste keer dat ik in de Verenigde Staten was en heb me hier erg vermaakt. Daarna liet ik de westerse wereld achter en vloog ik door naar Zuid-Amerika. Eenmaal aangekomen in La Paz was het hoogteverschil direct merkbaar: De ademhaling werd lastiger en het leek of je geen lucht kreeg. Gelukkig lag Sucre een stukje lager, zodat ik al snel gewend was aan de hoogte.
In Sucre verbleef ik bij de familie Orias. Dit was gedurende de twee maanden dat ik er was erg leuk en het was dan ook moeilijk om afscheid te nemen. Ook in het weeshuis was het afscheid nemen lastig. Ze vonden het er jammer dat ik wegging en een aantal kinderen moest huilen.
Verder vroeg iedereen wanneer ik terug zou komen.
Naast het vrijwilligerswerk heb ik natuurlijk niet liggen slapen en heb ik ook de toerist uitgehangen. Ik ben naar vrijwel alle uithoeken van het land geweest: van de zoutvlaktes in Uyuni in het zuiden tot La Paz in het noorden. Dit alles heeft indruk op me gemaakt en ik ben blij dat ik dit allemaal heb kunnen doen.
Al met al was het dus een hele geslaagde reis. Ik heb heel veel nieuwe mensen leren kennen over de hele wereld, heb de kinderen in het weeshuis kunnen helpen en heb Spaans geleerd op school en in het dagelijkse leven. Ook heb ik mezelf (beter) leren plannen en heb ik structuur in mijn bezigheden gebracht. Last but not least besef ik me nu pas echt goed hoe goed wij het hier hebben in Nederland en Europa en dat veel mensen het in de wereld veel slechter hebben dan wij. Dit kan je
naar mijn mening pas echt beseffen als je jezelf hier volledig aan moet aanpassen voor een langere tijd.
Verder wil ik iedereen nogmaals heel erg bedanken voor alle donaties, reacties op dit blog en het warme welkom dat jullie me hebben gegeven bij thuiskomst!
Ik heb een aantal foto's mee ge-upload omdat dat hier een stuk sneller gaat!
Hasta luego,
Job
Bij deze mijn laatste verslag dat ik voorlopig via dit profiel zal posten. Ik werp een terugblik op mijn reis door Bolivia de afgelopen twee maanden, en zal alles nog een keer kort samenvatten.
In de afgelopen twee maanden heb ik erg veel geleerd. Aan het begin was het best een stap om helemaal alleen het vliegtuig in te stappen en de reis verder zelf te regelen. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan: Je moet namelijk overal zelf aan denken. In mijn geval was dit aan het begin lastig, maar doordat ik mijn agenda goed ben gaan bijhouden is dit allemaal toch
goedgekomen.
Aan het begin van mijn reis bracht ik eerst een bezoek aan het tropische Miami. Het was de eerste keer dat ik in de Verenigde Staten was en heb me hier erg vermaakt. Daarna liet ik de westerse wereld achter en vloog ik door naar Zuid-Amerika. Eenmaal aangekomen in La Paz was het hoogteverschil direct merkbaar: De ademhaling werd lastiger en het leek of je geen lucht kreeg. Gelukkig lag Sucre een stukje lager, zodat ik al snel gewend was aan de hoogte.
In Sucre verbleef ik bij de familie Orias. Dit was gedurende de twee maanden dat ik er was erg leuk en het was dan ook moeilijk om afscheid te nemen. Ook in het weeshuis was het afscheid nemen lastig. Ze vonden het er jammer dat ik wegging en een aantal kinderen moest huilen.
Verder vroeg iedereen wanneer ik terug zou komen.
Naast het vrijwilligerswerk heb ik natuurlijk niet liggen slapen en heb ik ook de toerist uitgehangen. Ik ben naar vrijwel alle uithoeken van het land geweest: van de zoutvlaktes in Uyuni in het zuiden tot La Paz in het noorden. Dit alles heeft indruk op me gemaakt en ik ben blij dat ik dit allemaal heb kunnen doen.
Al met al was het dus een hele geslaagde reis. Ik heb heel veel nieuwe mensen leren kennen over de hele wereld, heb de kinderen in het weeshuis kunnen helpen en heb Spaans geleerd op school en in het dagelijkse leven. Ook heb ik mezelf (beter) leren plannen en heb ik structuur in mijn bezigheden gebracht. Last but not least besef ik me nu pas echt goed hoe goed wij het hier hebben in Nederland en Europa en dat veel mensen het in de wereld veel slechter hebben dan wij. Dit kan je
naar mijn mening pas echt beseffen als je jezelf hier volledig aan moet aanpassen voor een langere tijd.
Verder wil ik iedereen nogmaals heel erg bedanken voor alle donaties, reacties op dit blog en het warme welkom dat jullie me hebben gegeven bij thuiskomst!
Ik heb een aantal foto's mee ge-upload omdat dat hier een stuk sneller gaat!
Hasta luego,
Job
-
12 Juli 2013 - 20:59
Wilma En Hans:
job, dit verhaal was en leuk toetje. Morgen komen we je verhalen live horen..groetjes Hans, Wilma en Floris -
12 Juli 2013 - 23:00
Jasmijn:
Blij dat je weer thuis bent, leuk om al je verhalen te horen! Xxx -
12 Juli 2013 - 23:23
Jacqueline:
Hoi Job,
Leuk nieuw verslag weer, het laatste! Wij zijn hartstikke trots op jou dat je dit allemaal in je eentje hebt gedaan. We horen nu van jou dat je echt de jongste steeds was, op reis, bij net vrijwilligerswerk, de Spaanse lessen. We hebben erg genoten van je reisverslagen , het whats appen , de Skype gesprekjes en de verhalen van nu. Want dat je nog veel meer hebt meegemaakt horen wij hier stukje bij beetje. De hartverwarmende familie, waar je als een eigen kind werd opgenomen. De zusters van het weeshuis, de kinderen daar , met name Juan José, waar jij even de " papa" van mocht zijn en die een speciaal plekje in je hart heeft gekregen. Geke en Maaike, van Stay in Sucre , die van tevoren van alles hebben georganiseerd en die je ook ter plekke hebben bijgestaan. Het logeren bij oma in La Paz, de trip naar Peru met onderweg heel heftige ervaringen..
Ook moeten wij lachend om je verhalen over bv. De vrouwen met de grote rokken, die zomaar op straat plassen en hoe handig zo'n rok dan is. De reis naar de zoutvlaktes, de Melkweg, de stilte,de oneindigheid daar. We zullen steeds weer iets nieuws horen.
Maar voor nu zijn we blij dat je er weer bent!
Rolf en Jacqueline. -
16 Juli 2013 - 12:35
Tine Vantyghem:
Beste Job,
Zelfs in België wordt jouw blog gelezen ;-)
Wat leuk om je verhalen te kunnen nalezen. Het moet echt een fantastische ervaring voor je geweest zijn om Bolivia van binnenuit te leren kennen.
Muchos saludos,
Tine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
